คอลัมน์ “รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….        

ชื่อเสียง เป็นของมายา ข้าวปลา ซิ ของจริง…. วลีนี้ จริงแท้ เพราะของนอกกาย มีวันต้องจากเราไป ส่วนการดำรงชีพ ของ “ของกิน” เป็นเรื่องจำเป็น เพราะเราต้องกิน วันละ 3 มื้อ…ฮา…

อีสานแห้งแล้ง ฝนตก ปริมาณน้ำฝน น้อยกว่าภาคอื่นๆ แถมดินยังเป็นดินปนทราย แต่ยุคพัฒนา อีสานมีพัฒนาการไปมากโข แล้วนะ มีการปรุงดิน ปรับสภาพ จนปลูกพืชผัก ผลไม้ ได้ เกือบทุกประเภท อย่าง ทุเรียนภูเขาไฟ เงาะ ลองกอง อินทผลาลัม และอีกมากมาย

ในน้ำ ย่อมมีปลา เป็นแหล่งโปรตีน ที่ชาวบ้านจับต้องได้ เลี้ยงปลา แปบเดียว จับกินได้แล้ว ปิ้งปลา หมกปลา ปลาร้า อร่อยทุกเมนู

เป็นประเพณี ที่สืบต่อกันมา เรื่องการทำบุญ ปล่อยนก  ปล่อยปลา ในงานบุญ อิสระเสรี ท้องฟ้าเป็นของนก ส่วนท้องน้ำเป็นของปลา

เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาฯ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ประมงจังหวัดขอนแก่น จัดกิจกรรม “วันแม่”  ปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ จำนวน 330,191 ตัว  ประกอบด้วย ปลากินพืช จำนวน 300,000 ตัว กุ้งก้ามกราม จำนวน 30,000 ตัว และ ปลาบึก 191 ตัว  ณ บึงปากถุงเทียว ตำบลลำน้ำพอง อำเภอน้ำพอง  ขอนแก่น และ ยังมีมอบ ให้ กำนัน  ผู้ใหญ่บ้าน ไปอีกจำนวนหนึ่ง

พวกเขาจะเติบโต ในลำน้ำพอง  ที่ไหลลงไปรวมมวลน้ำ ในอ่างเหนือเขื่อนอุบลรัตน์  เป็นบ้านหลังใหญ่ ให้พวกเขาเติบโต

“ลำน้ำพอง”  หรือ แม่น้ำพอง เป็นลำน้ำ ที่เกิดในแผ่นดินอีสาน ก่อนที่จะไหลไปรวมกับแม่น้ำมูล ไหลไปบรรจบพบ แม่น้ำโขง ที่อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี สมฉายา “โขงสีปูน มูลสีคราม”

แม่น้ำพอง  เกิดจากกระแสน้ำตก ชื่อ “น้ำตกขุนพอง” จากยอดเขาภูกระดึง ของเทือกเขาเพชรบูรณ์  มีความยาว 275 กิโลเมตร ไหลผ่าน 4 อำเภอ ในจังหวัดขอนแก่น คือ ชุมแพ ภูผาม่าน น้ำพอง และอำเภอเมือง

ความชุ่มเย็น ของลำน้ำ ช่วยสร้างชีวิต วิถีความเป็นอยู่  ให้คน และสัตว์น้ำ เป็นสมดุลแห่งธรรมชาติ ที่งดงาม ยิ่งนัก…ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว….