คอลัมน์ “รู้จริง ถิ่นเฮา”
โดย “น้องดอกคูน”
….เรื่องเล่า อ่านสนุก ซอกมุมของบรรพบุรุษ และมองออกไปเบื้องหน้า ในบริบทของ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง เมื่อทุกเรื่องม้วนร้อย เป็นมิติเดียวกัน เหลืองสะพรั่งของดอกคูณ และ เสียงแคน แล่นแต้ มาแล้ว………….   

โครงสร้างการบริหารราชการแผ่นดิน  ที่แบ่งออกเป็น 20 กระทรวง 100 กรม หน่วยงานต่างๆ ภายในสังกัดรัฐบาล รัฐวิสากิจ จากส่วนกลาง จะมีการกระจายงาน/บุคคลากร  ไปยังส่วนภูมิภาค จังหวัด  อำเภอ ชุมชน รวมถึงการกระจายอำนาจไปสู่ท้องถิ่น อันเป็นการทำงาน ตามนโยบาย และงบประมาณที่ลงไปยังแต่ละพื้นที่

จังหวัดขอนแก่น-บ้านเฮา ก็เช่นกัน “ศาลากลางจังหวัด”  จึงเป็นศูนย์รวม ของหน่วยงานต่างๆ  และเพื่อมีการสื่อสารระหว่างกัน จึงมีการวางระบบ การประชุม ประจำเดือนไว้ ทุกศุกร์สุดท้ายของเดือน หรืออาจขยับวันได้บ้างตามที่เห็นสมควร

ประธานในที่ประชุมคือ ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดขอนแก่น หรือ เป็นการมอบหมาย ท่านรองผู้

ว่าราชการจังหวัด ทำหน้าที่ได้เช่นกัน

พบว่า “การประชุม”  เป็น “เวที”  ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการสื่อสาร ระหว่างหัวหน้าส่วนราชการ ที่ปฏิบัติงานได้เป็นอย่างดี อาทิ การมอบรางวัล ซึ่งควรประกาศในพื้นที่สาธารณะ อันเป็นกำลังใจสำหรับคนทำงาน การรายงานความคืบหน้า ในสาระสำคัญของเนื้องานที่ หน่วยงานนั้นๆรับผิดชอบ ดูแล อยู่

อาทิ ความคืบหน้า ของการใช้จ่ายเงินงบประมาณ  รายงานสถานการณ์โควิด-19  รายงานสถานการณ์น้ำ ข้อร้องเรียนจากศูนย์ดำรงธรรม  ผลการปฏิบัตการฝนหลวง   ภาวะเศรษฐกิจของจังหวัด  ดัชนีราคาบริโภค  สถานการณ์ตลาดแรงงาน กิจกรรมต่างๆ

ย่อส่วน เทียบไปก็คงคล้ายการประชุม ครม. ภาคปฏิบัติการ คือ รับนโยบายจากส่วนกลางมาลงมือทำงานในพื้นที่ ข้อดีที่ตามมา คือ

การได้พบปะกัน ของคนทำงานในพื้นที่เดียวกัน อย่าลืมว่าระบบราชการ มีการโยกย้ายถิ่นการทำงาน ไปตามจังหวัดต่างๆ ทั่วประเทศ เมื่อพวกเขาได้พบกัน เรียนรู้กัน รู้จักกัน สื่อสารกัน ย่อมทำงานลื่นไหล ในการช่วยเหลือ สนับสนุนงานซึ่งกันและกัน

การได้มาประชุมกัน จึงเห็นงานของเพื่อนๆ ข้าราชการด้วยกัน กำลังใจกันยามเกิดเหตุ  ชื่นชมกันเมื่อได้รับรางวัล  ในบรรยากาศของการฟุ้งกระจายตัวของข้อมูล เป็นพลวัตรขับเคลื่อนเมือง

สิ่งที่ควรเติม คือ การมี “ข้อสรุป” ให้ ภาคประชาชนได้รับรู้ อันจะมีส่วนร่วมในการพัฒนาบ้านเมืองอีกหลายแรง…เพราะยุคนี้เป็นยุคของการมีส่วนร่วม บ้านเมืองโปร่งใส ไม่แยกก้อนระหว่าง ข้าราชการ และภาคประชาชน  หมดยุคของการทำตัวเป็น “เจ้านาย” ประชาชน แต่เป็นยุคของการเท่าเทียมกัน และ เป็น “หุ้นส่วน” พัฒนาเมืองไปด้วยกัน……