“ปะจัน” โดย “เขี้ยวจัน”

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้ เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก “ตัวแทน” ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม…[ หน้ารวมบทความ ประจัน ]

ย้อนเวลา กับคะแนน 880 เสียง ที่กำชัย แบบน้ำลายหนืดเหนียว เมื่อวันเลือกตั้ง 28 มีนาคม 2564 ที่ผ่านมา…..ด้วยอาการ “แม่น้ำแยกสาย  ไผ่ แยกกอ”…..

ธีระศักดิ์ ฑีฆายุพันธุ์ นายกเทศมนตรีนครขอนแก่น  วัย 61 ก้าวขึ้นรับงานเป็นลำดับที่ 36-37-38 หมายถึง เขาครองเก้าอี้ เป็นสมัยที่  3

เคยให้สัมภาษณ์ ว่า ความฝันในวัยเด็ก คือ การเป็นนักการเมือง เพราะใจชอบ “เลือกที่จะเป็น” แม้เจ็บปวดบนเส้นทางนี้ แต่เมื่อเลือกแล้ว ขอสู่ยิบตา…

เป็นเพื่อนรักกับ “พีระพล พัฒนพีระเดช” หรือ “นายกฯต้อง” เพื่อนรักที่กอดคอกัน  ทำงาน เรียนหนังสือ-รับรางวัลศิษย์เก่าดีเด่นจากวิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น ในปี เดียวกัน-2555  “เป็น นายก-เป็นรอง” แล้วส่งไม้ต่อมือเรียงกัน  เพื่อบริหารเทศบาลนครขอนแก่น พื้นที่ราว 46 ตารางกิโลเมตร  ด้วยกลุ่ม “รักพัฒนานครขอนแก่น”  โดยมีพี่ใหญ่-ประจักษ์  แกล้วกล้า หาญ อดีต รมช.คมนาคม ส่งไม้ต่อ เมื่อเขาก้าวเท้าต่อไปเวทีการเมืองระดับประเทศ

เสียงลือ แบบไม่ยืนยันแหล่งข่าว ว่า เมื่อครบวาระ 2 สมัย เขาจะแขวนไมค์ โดยจะเปิดทางให้ “รองโด่ง-ชัชวาล พรอมรธรรม”  อดีต รองฯนายกเทศ ที่เขาปั้นมากับมือ ก้าวเข้ามาสมัคร ตำแหน่งนายกเทศ ฯ คนต่อไป  

แต่เมื่อหงายไพ่ออกมา พบว่า เขายืนยันที่จะไปต่อ ลงสมัครนายกฯ อีกสมัย  ไม่ถอยหลบ “รองโด่ง”  จึงกลายเป็น คู่แข่งในสนามเดียวกัน และพ่ายด้วยคะแนน ที่ลุ้น หายใจรดต้นคอ มาตลอดเวลา ที่นับคะแนน

แม้ชนะการเลือกตั้ง ด้วยคะแนน 16,986 และ 16,106 คะแนน ทิ้งห่างเพียง 880 คะแนน จากจำนวนผู้มาใช้สิทธิ 47.97 %

โชคไม่ดีนัก เมื่อเขาพาลูกทีม-สมาชิกสภาเทศบาล-สท. เข้ามาได้ จำนวน 7 คน จาก 24 คน ส่วนที่เหลือ 17 คน ที่ ทีมของ “รองโด่ง”  

เค้าลางของการ บริหารงาน ที่ยุ่งยากเริ่มเกิดขึ้น กับการนำเสนองบประมาณ ที่ไม่ราบรื่น เหมือนเคยๆ พบได้จากงบประมาณจากหลายโครงการที่ถูก ทบทวน-ตัด-ลด-ทอน-ยกเลิก  และการอภิปราย จาก สท.วัยหนุ่ม แบบเผ็ดร้อน ที่ถ่ายทอดมาจากห้องประชุมสภาเทศบาลนครขอนแก่น ลีลาไม่เบา น้องๆ สภาฯใหญ่เชียวล่ะ

เครียด…จับอาการ ของนายกเทศฯ ที่ต้องต่อสู้ด้วยเสียงข้างน้อย โดยมี ประชาชนคนขอนแก่น กว่า 8 หมื่นคน เป็นตัวประกัน และ อีกฝ่าย ที่ว่ากันว่า วางกลเกมส์ผ่าน 17 เสียง สท. หลายเสียงเรียกว่า “ฝ่ายค้าน-ฝ่ายแค้น”  ที่ออกมาอัดแรงๆ กางโผข้อมูล แบบทำการบ้าน ที่อีกฝ่ายตอบข้างๆคูๆ แถมยังให้ไปใช้ พรบ.ข้อมูลข่าวสารในการขอข้อมูลของบางโครงการ  ซะอีกนะ

นับเป็น ความขัดแย้งในรอบ เกือบ 30 ปี ของเทศบาลนครขอนแก่น ที่เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้

ดูเหมือนว่า ทั้งสองฝ่าย ไม่ลดดีกรี การขับเคี่ยว  แนวทางออก คือ อะไรกัน หากต่างฝ่าย ต่าง ไม่ถอยคนละก้าว….

เรื่องนี้ อำนาจอยู่ในมือของ  “ผู้ว่าราชการจังหวัดขอนแก่น”  ไล่เรียงไป ตั้งแต่ การเข้าไป ไกล่เกลี่ย ไปจนถึงการยุบสภาเทศบาล เปิดโอกาสมีการเลือกตั้ง สท. ใหม่ ซึ่งอาจเปลี่ยนฐานเสียงหนุนในสภาฯ มากขึ้น-น้อยลง ตามเสียงสวรรค์ของคูหาเลือกตั้ง แต่ตำแหน่ง “นายกเทศฯ”  ยังคงเดินต่อไป จนครบวาระ ในปี 2568

เป็นรอยร้าว ที่ต้องจารึก บนประวัติของการบริหารเมือง และภาพลักษณ์-ความสมัครสมาน ของการเมืองระดับท้องถิ่น ที่ฉีกหน้าเดิม  ไปเสียสิ้นแล้ว……..

ก่อนปิด ต้นฉบับ มีเสียงลุ้นกันว่า “รำบวงสรวง”  งานไหมขอนแก่น ในปีนี้- 28 พย 2565 พวกนาง รำจะได้ยินเสียงการจัดระเบียบแถว จาก “นายกเทศฯ ธีระศักดิ์”  หรือไม่ กับเสียงอ้อนๆ ……” นางรำจ๋าาา”…ที่นางรำนับหมื่น ต่างต้องทำตามอย่างใจระทวย………