“ปะจัน” โดย “เขี้ยวจัน”

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้ เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก “ตัวแทน” ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม…[ หน้ารวมบทความ ปะจัน ]

ไม่ต้องรออนาคตมาไล่ล่าพวกเรา เพราะวัน เวลา ผ่านหน้าเราไปไวมาก ในช่วงอายุของคนหนึ่งคน มีเวลาบนโลกมนุษย์เฉลี่ย ราว สามหมื่นวัน คนรุ่นนี้ จึงมีชีวิต และเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

รุ่น อาม่า-อากง ขยันอดทน คนร่ำรวย รุ่นลูกมารับงานต่อ ทำงานหนัก ดูแลรุ่นพ่อ แม่ และฝากความหวัง กับ คนรุ่นลูก-รุ่นสาม งานวิจัย พบว่า ธุรกิจ ที่ไปต่อได้ ในเจนสาม มีราว ไม่ถึง 5 %

รุ่นอาม่า-อากง มีการรณรงค์ “ลูกมาก จะยากจน” รัฐบาลเห็นด้วย กลัวคนล้นประเทศ  สมาคมพัฒนาประชากรและชุมชน ครบรอบ 50 ปี-2567 มีบทสรุปว่า ทำงานเรื่องการวางแผนครอบครัวได้ผลดี ส่งผลให้ วันนี้-2567 ประชากรไทย หดตัว พลเมืองวัยทำงาน มีน้อย เมื่อก้าวเข้าสู่สังคมสูงวัย จึงเกิดภาวะ ขาดแคลนพลังขับเคลื่อนประเทศ

การทำงานของ “ผู้นำ” หรือ CEO ของประเทศ คือ การวางอนาคตของชาติ ว่าในอีก 5 ปี 10 ปี 20 ปี ประเทศจะก้าวเดินไปในทางใด โดยวางผลประโยชน์ ของประเทศ เป็นความสำคัญอันดับหนึ่ง และอาจมีการปรับแผน ให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลง ของโลกและสิ่งแวดล้อม

พวกเราเห็น ตัวอย่าง จากประเทศเพื่อนบ้าน ประเทศที่พัฒนาแล้ว จากทั่วโลก ที่มองทะลุกัน ด้วยโลกออนไลน์ หากนำมา ใช้ประโยชน์ในทางบวก สร้างสรรค์  ย่อม “เป็นประโยชนฺ”

ผู้เขียน มีโอกาสไปดูหนัง “หลานม่า” ซึ่งหลายท่าน อาจได้รับชมไปแล้วเช่นกันนั้น กายภาพฉากหนัง คือ มองเห็นความกตัญญู สังคมไทย-จีน ที่สอนลูกหลาน หลายคน บ่อน้ำตาแตก คิดถึงชีวิตในวัยเด็ก ให้สติเยาวชน ในการดูแลครอบครัว

แต่อีกมุมหนึ่ง ของหนัง เราพบว่า ทัศนคติ ของคนรุ่นใหม่ มองเห็นความมั่งคั่ง ของคนรุ่นพ่อแม่ ย่า อาม่า อากง ของพวกเขา เพราะสุดท้ายของชีวิต สมบัติเหล่านั้น จะตกเป็นของพวกเขาโดยพินัย เมื่อมีลูกหลาน หลายคน จึงต้อง “ชิง” กันหน่อยละ จึงเป็นที่มาของ “อาชีพ” การเข้าไปดูแล เพื่อรอเวลารับสมบัติ

เรื่องนี้ มีผลงานวิจัยของฝั่งตะวันตก-ประเทศอิตาลี  ระบุว่า ในอีก 5-10 ปี ข้างหน้า คนหนุ่มสาว วัยราวสามสิบต้นๆ นับล้านคน จะร่ำรวย หลังมรดก จากรุ่นพ่อ-แม่ ตกถึงมือพวกเขา

เรียกกันว่า รอกินมรดก พวกเขาจึงใช้ชีวิต รอไป วันๆ ไม่ต้องเรียนสูง ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องศึกษา อบรมอะไร ชิล …ชิล…สบาย…สบาย รอเพียงเวลา ไม่นานก็จะมาถึงตรงหน้า

ลูกหลาน ในญี่ปุ่น ก็อยากจะรับมรดก ที่เป็นเงินสด เพราะบ้านที่ร้าง นับล้านหลังนั้น พวกเขาไม่ขอรับ ค่าบำรุง ซ่อมแซม แพง สิ้นเปลือง

แต่… ในอีกมุม ของประเทศ อย่างสิงคโปร์ นายกรัฐมนตรี คนล่าสุด-คนที่ 4 ออกมาประกาศ รับ “คนเก่ง” เข้าประเทศของเขา เพื่อมาพัฒนาประเทศ ให้ขับเคลื่อน อนาคตแบบไดนามิค

ถอดรหัส  กลับมาถึงสังคมไทย…. อยากเห็น สังคมดีๆ พวกเราต้องช่วยกันลงมือทำ…..มองเขา มองเรา มองให้ทะลุ ถึงหัวใจ คนรุ่นนี้ ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่เป็นการช่วยวางอนาคตให้ลูกหลาน….ใช่ไหม…..

# คิดอนาคต

………………………………………………………………………………………………………………