“ปะจัน” โดย “เขี้ยวจัน”

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้ เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก “ตัวแทน” ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม…[ หน้ารวมบทความ ปะจัน ]

บางอารมณ์ ของบางคน อาจหงุดหงิด อยากหาประเทศ อยากหาจังหวัด ไปทำงาน ไปอยู่อาศัย ด้วยหวังว่าจะมีเงินเดือน ค่าตอบแทนมาก มีชีวิตหรู อยู่สบาย ได้ยินจากเพื่อนๆ ว่ารับเงินเดือนหลักหมื่น หลักแสน

อีก บางอารมณ์ต้องกลับมาทบทวน ว่า อยู่ “บ้านเรา” อาจได้เงินเดือนน้อย กินไม่หรู อยู่แบบบ้านๆ เก็บผัก ตำน้ำพริก แต่มีความสุขกว่า ไม่ต้องต่อสู้ ดิ้นรน ปากกัด ตีนถีบ ตื่นเช้า ทำงานยันดึก หรือทำงานกลางคืน นอนกลางวัน

เป็นความจริง ที่ความเจริญ จากความเป็น “เมือง” จึงเป็นศูนย์รวมของทุกเรื่อง ในยุคหนึ่งของสังคมไทย มีการอพยพ ของคนชนบท ไหลเข้าเมืองกรุง ไปเรียนหนังสือ ไปหางานทำ

แต่ในยุคนี้ สายน้ำไหลกลับ ผู้คนเลือกที่จะอยู่ถิ่นเกิด กลับถิ่นเกิด เพราะโลกออนไลน์ สะดวกสบาย อยู่ที่ใด ก็ถึงกันได้

แต่สำหรับบางเมือง ที่อยู่ในเรด้าร์เครื่องยนต์ที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจ คือ “เมืองท่องเที่ยว” ยังเป็นศูนย์รวมของความเจริญ ประหนึ่งเป็น “แม่เหล็ก” ที่ดึงดูดแรงงาน คนทำงาน ด้วยค่าแรง

ช้าก่อน….สมการชีวิต มีรับ มีจ่าย ต้นทุนการใช้ชีวิต กิน 3 มื้อ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเดินทาง ค่าเช่าบ้าน ค่ายารักษาโรค ส่งเงินกลับไปให้ครอบครัว และอื่นๆ ที่รวมเรียกกันว่า “ค่าครองชีพ” คือ ต้องประคองให้ชีวิตอยู่เพื่อต่อสู้กันต่อไป มีกรณี เงินไม่พอใช้ ต้องไปกู้เงินมาใช้ ก็ต้องมีภาระดอกเบี้ย-ส่งดอก ส่งต้นกันอีก

เมืองใหญ่ค่าครองชีพก็ย่อมสูงกว่า บ้านนอก บ้านต้องเช่า ข้าวต้องซื้อ ทุกอย่างไม่มีฟรี คนทำงานจึงต้องคิดอีกสามตลบ เพื่อเปรียบเทียบว่า จะอาศัยอยู่ไหนดี ใช่เพียงตาโตว่า เพื่อนไปทำงานต่างเมือง แล้วได้เงินเดือนสูง ให้ได้คิดกันก่อนนะ…

ลองมาดู ตัวเลข ให้เป็นแนวทาง ได้คิดว่า ต้นทุนการใช้ชีวิต ต่อเดือน ว่า ในจังหวัดที่เขาจ้างงาน เดือนเดือนแพงๆ นั้น มีค่าครองชีพสูง เราต้องใช้เงินต่อเดือนกันสักเท่าไหร่..(สถิตินี้ ไม่รวม กทม.)

ภูเก็ต–ไข่มุกแห่งอันดามัน 33,150./ต่อเดือน,กระบี่–หาดทรายสวยระยิบ 29,073./ต่อเดือน,ชลบุรี(พัทยา)-ชื่อเสียงก้องโลก 27,129./ต่อเดือน,สุราษฎร์ธานี–เกาะสมุย เกาะสวรรค์  24,991./ต่อเดือน,ระยอง–ดงโรงงาน  24,951./ต่อเดือน

โอโห้….. แสดงว่า ต้องหารายได้ ทำงานหนัก ให้มากกว่า ค่าใช้จ่าย จึงจะไม่เป็นหนี้ มีเงินเก็บ คราวนี้ลองหันกลับมา ลองเลือกจังหวัด ที่มีค่าครองชีพต่ำ กันบ้าง มีจังหวัดไหนกันล่ะ…..

เชียงราย–อากาศหนาว มีพืชผักเมืองหนาวกินได้ทั้งปี 12,206./ต่อเดือน,แม่ฮ่องสอน–สงบไกลปืนเที่ยง 12,816./ต่อเดือน,พะเยา–แห่งน้ำดี 13,028./ต่อเดือน,ศรีษะเกษ–แดนทุเรียน ภูเขาไฟ 14,492./ต่อเดือน,กาฬสินธุ์–ถิ่นลำปาว15,802./ต่อเดือน

ชีวิต มีทั้งเลือกได้ เลือกไม่ได้ และไม่ได้เลือก คุณล่ะ…เลือก อยู่ที่ไหน ส่วน “เลือกตาย” เลือกกันไม่ได้ นะ…..

แหล่งข้อมูล : สำนักงานสถิติแห่งชาติ

แบบที่ 5 โพสต์คลิปวีดิโอ โพสต์ละ 3000 บาท x 7 ครั้ง = 21,000 บาท