อาหารหมักและอาหารดองเป็นสองวิธีถนอมอาหารที่คนไทยรู้จักกันดี ช่วยเก็บรักษาอาหารได้นานขึ้น พร้อมกับสร้างรสชาติและกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ อย่างไรก็ตาม หลายคนอาจยังไม่ทราบถึงความแตกต่างระหว่างสองกระบวนการนี้

อาหารหมัก

           เป็นกระบวนการถนอมอาหารที่เกี่ยวข้องกับจุลินทรีย์ เช่น ยีสต์ แบคทีเรีย และรา ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในอาหาร โดยใช้เวลาในการหมักนาน ตัวอย่างอาหารหมัก ได้แก่ กิมจิ โยเกิร์ต มิโซะ คอมบูชา และนัตโตะ การหมักช่วยเพิ่มโปรไบโอติกส์ที่มีประโยชน์ต่อระบบทางเดินอาหาร ทำให้ร่างกายดูดซึมสารอาหารได้ดีขึ้น และส่งเสริมการขับถ่าย

อาหารดอง

          เป็นการถนอมอาหารด้วยการแช่ในน้ำที่ผสมเกลือ น้ำตาล หรือกรด เช่น น้ำส้มสายชู โดยไม่เกี่ยวข้องกับจุลินทรีย์ และใช้เวลาการดองสั้นกว่าอาหารหมัก ตัวอย่างอาหารดองที่คุ้นเคยได้แก่ แตงกวาดอง มะม่วงดอง ปูไข่ดอง ขิงดอง และพริกดอง การดองช่วยให้อาหารนิ่มลงและลดความฝาด ขม หรือเผ็ด จึงทำให้อาหารบริโภคง่ายขึ้น

           การหมักมีประโยชน์ในการสร้างโปรไบโอติกส์ที่ช่วยในระบบย่อยอาหาร ส่วนการดองเน้นที่การยืดอายุการเก็บรักษาอาหารเป็นหลัก ผู้บริโภคจึงควรเลือกกินตามความต้องการ ทั้งเพื่อสุขภาพหรือเพื่อความสะดวกในการเก็บรักษาอาหาร