“ปะจัน” โดย “เขี้ยวจัน”

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้ เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก “ตัวแทน” ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม…[ หน้ารวมบทความ ปะจัน ]

     สั่งลาปี 2567………..

ก่อนสิ้นปี จะมีการสำรวจความคิดเห็นของผู้บริหาร ระดับ CEO ซึ่งจัดว่าเป็น “กัปตัน” ขององค์กร เสมือนการส่องกล้อง บนเสากระโดงเรือ ว่ากาบซ้าย-ขวา มีคลื่นลม พายุ ฟ้าฝน ลมแรงระดับกี่นอต ต้องหลบร่องน้ำไปทางใดให้ปลอดภัย….

เมื่อ มีการสำรวจความคิดเห็น ของกลุ่ม CEO ว่า ปี 2567 ที่กำลังจะผ่านไปนั้น พวกเขาอ่อนใจกับธุรกิจใด และยังกังวลใจ กับธุรกิจใด ในปีรุ่งขึ้น กันบ้าง…..มาดูกัน

CEO อ่อนใจ กับภาวะเศรษฐกิจชะลอตัว กำลังซื้ออ่อน หนี้ครัวเรือนพุ่ง ผู้คนชักหน้าไม่ถึงหลัง โลกเผชิญกับสงคราม รบพุ่ง และสงครามทางการค้า

อุตสาหกรรม ที่กระทบหนัก และยังไม่ฟื้นตัว ตั้งแต่ โควิด-19 คือ อสังหาริมทรัพย์ หลายคนออกปากว่า อาจฟื้นตัวยาก กว่า ปี 2540 ซะอีก

สินค้าเกี่ยวกับความงาม รักสวย รักงาม มูลค่าการตลาดรวมกว่า 3 แสนล้านบาท พบว่า ต้นทุนสูงขึ้นมาก กลายเป็น “สงครามราคา” ท่ามกลางลูกค้าที่ไม่มีความภักดีกับแบรนด์ และพร้อมที่จะสวิตซ์ ยี่ห้อทันที ที่ราคาพึงพอใจ ลดแลก แจกแถม จึงเป็นกลยุทธ์ทางการตลาด ที่ใช้กันทุกยี่ห้อ

ธุรกิจค้าปลีก กว่า 4 ล้านล้านบาท  หวังว่า เงินแจก 10,000 บาท ที่รัฐบาล โปรยเงินเป็น เงินจากเฮลิปคอปเตอร์ ไม่เป็น “พายุหมุน” ดังคำคุย แต่เป็นสายลมตีกลับ ที่แจกแล้ว รัฐบาลมีหนี้เพิ่ม แต่ไม่สามารถกระตุ้นเศรษฐกิจได้ ความหวังจึงสูญไปกับ “สายลมลวง”

อุตสาหกรรมท่องเที่ยว เป้าหมาย นักท่องเที่ยว เข้าประเทศ 35  ล้านคน ดูว่าจะราบรื่นได้ดีตามเป้า กรุงเทพมหานคร กลายเป็นเมืองน่าเที่ยว อันดับหนึ่ง ของชาวโลก อันดับสอง คือ อิสตันบูล ตามด้วย มหานครลอนดอน มีนักท่องเที่ยว 23 และ 21 ล้านคน ตามลำดับ

การท่องเที่ยว มีธุรกิจเกี่ยวเนื่อง ตามมาอีกมาก  หนึ่งในนั้น คือ ธุรกิจร้านอาหาร ที่มีมากกว่า 4 แสนร้านค้า การแข่งขันสูงมาก ที่จะแย่งพื้นที่ในกระเพาะของลูกค้า ต่อให้มีรีวิว แต่พบว่าลูกค้า นิยมเป็นแฟชั่น ประเดี๋ยว ประด๋าว แล้วก็จากไป

และพบ เรื่องน่าตกใจ อีกเรื่องคือ ในขณะที่เรา กวักมือเชิญชวนนักท่องเที่ยวต่างชาติ เข้าประเทศ เราอาจลืมปิดวาวท์ การเดินทางออกไปท่องเที่ยวของคนไทย  ยิ่งมีวันหยุดยาว ยิ่งบินกันสนั่นฟ้า…..หาเงินเข้าประเทศกันมากเท่าใด ก็เหมือน กระเฌอก้นรั่ว….แหละ……

เหล่า CEO เขามองเห็น แต่ผู้บริหารประเทศ จะเห็นกันบ้างไหม…

ลาที ปีเก่า ปี 2567 …ปีที่หลายคน รันทดท้อ….แต่ชีวิตไม่เคยสิ้นหวัง แทบเท่าที่ยังมีลมหายใจ…..

เขียนเมื่อ….จันทร์  30 ธันวาคม 2567