“ ปะจัน “  โดย  “เขี้ยวจัน ”

ปีที่ 3 : ตามที่ใจสั่งมา……..

ที่นี่….ไม่ใช่คอลัมน์ร้องทุกข์ แต่เป็น การสังคมอุดมปัญญา ลุกขึ้นมา “ทวงสิทธิ” ของการเป็นพลเมืองผู้ตื่นรู้   เจ้าของคะแนนเสียงที่เลือก”ตัวแทน”  ในทุกระดับ ของการปกครองส่วนท้องถิ่น   และการบริหารบ้านเมือง ด้วยข้าราชการ “ตัวแทน” จากส่วนกลาง ทุกกระทรวง ทบวง กรม [ หน้ารวมบทความ ปะจัน]

หลายคน มากคน อาจอึดอัด กับบ้านเมืองในยามนี้ เดินหน้าก็ยาก ถอยหลังก็ไม่ได้ เพราะอยู่ปลายแถวของอาเซียน ซะแล้ว…เมืองไทย ใยเดินมาถึงยามนี้ได้….

หลายวันก่อน “ชวน  หลีกภัย” ขึ้นเวที เป็นผู้บรรยายในหลักสูตรหนึ่ง ที่มีผู้ฟังมากกว่าสองร้อยคน เชื่อว่าหลายคนตัวแข็ง หลังตรง เพราะ “มีดโกน” ทิ่มแทงใจ และ ใช่เลย กับการบริหารบ้านเมือง ภายใต้การนำของพรรคเพื่อไทย

30 มิถุนายน 2542 นายชวน  หลีกภัย ลงนามในระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่องหลักธรรมาภิบาลของผู้บริหาร

9 มีนาคม 2547 “ ทักษิณ  ชินวัตร” ยกเลิก ระเบียบ ฯ ฉบับนี้

เมื่อสืบค้นข้อมูล เรื่อง ธรรมาภิบาลของผู้บริหาร มีอะไรกันบ้างนะ ย้อนเวลากลับไปให้ชวนคิดว่า เหตุใดจึงยกเลิก ยกเลิกทำไม ยกเลิกแล้ว ผู้บริหาร จะยังหลงเหลือ เรื่อง ธรรมาภิบาล ไหม…

“หลักธรรมภิบาล “ ระบุไว้ในกฎหมายรัฐธรรมนูญ พศ.2540 หมายถึง การเป็นประเพณีการปกครอง อันจะทำให้สามารถขับเคลื่อนประเทศ พัฒนาไปข้างหน้า อย่าง มั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน ทั้งในทางการเมือง การปกครอง เศรษฐกิจ สังคม ตามระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากกษัตริย์เป็นประมุข

ธรรมาภิบาลผู้บริหาร ในระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ฉบับนั้น มีองค์ประกอบหลัก 6 ข้อ ได้แก่

1)หลักนิติธรรม 2) หลักคุณธรรม 3) หลักความโปร่งใส 4) หลักการมีส่วนร่วม 5) หลักความรับผิดชอบ  6) หลักความคุ้มค่า

ทั้ง  6 ข้อ ดูดี สง่างาม เป็นศักดิ์ศรีของประเทศ ประชาชนสบายใจ ว่า เมืองไทยไปโลด แน่ๆ

แต่ อนิจจา… พบข้อมูล ล่าสุด คำว่า ธรรมาภิบาลของผู้บริหาร ถูกตัดกุด เหลือเพียง คำอธิบายสั้น บางเบา ดุจปุยนุ่น ว่า มีเพียง ตาม “หลักนิติธรรม” ตีความง่ายๆ ว่า หากทำตามกฎหมาย ก็ถือว่าผ่าน ซึ่งเรารู้กันว่า กฎหมาย มีความ “ชราภาพ” การตรากฎหมาย ของเมืองไทย มีมากกว่า 3 แสนฉบับ แก้ไขแต่ละครั้ง แต่ละฉบับ ต้องใช้เวลา ไม่ทันการเปลี่ยนแปลงของโลก เราจึงเห็นฐานความผิด มีช่องว่าง มีช่องโหว่ ของกฎหมาย ให้มีการลอดช่องออกไปได้ แย้งกับสายตาของสังคม ยิ่งนัก

ความอึดอัด ของหลายคน เมื่อเห็นมูลเหตุ จึงลอบถอนใจ ดัง….เฮ้อ….

เหลืออีกคำ ที่เป็นมาตรการทางสังคม คือ “ความรับผิดชอบ ต่อสังคม และ ลูกหลาน”  ในภายภาคหน้า ว่า พวกเราจะช่วยกันสร้างสังคมดีๆ ทิ้งไว้ให้พวกเขา ได้อย่างไร…